Tuesday, July 04, 2006

Χωρισμός

Νάμαι πάλι μπροστά σ'ένα τέλος
μια πόρτα κλειστή
έναν αδιέξοδρο δρόμο
Έξω βρέχει,
την καρδιά μου σαρώνει
πικρός άνεμος, αρμυρός
και στροβιλίζει τις σκέψεις μου
τις σέρνει μακρυά
και τις πετάει.
Κρύο
στο κορμί, στο μυαλό, στην ψυχή,
κρύο, μοναξιά και σκοτάδι.

Άναψες ένα φως για λίγο
θέλοντας
να δεις τους εφιάλτες μου
σε τρόμαξαν και τόσβυσες
ή μόνο η περιέργια
οδήγησε τα βηματά σου
να κοιτάξεις;
Νάμαι πάλι μπροστά στο τίποτε
σ' ένα δάκρυ πικρό
σ' ένα άγγιγμα ορφανό
στο κενό...