Ετος αφιερωμένο στον Κόλια... κατά κόσμον Νίκο Καββαδία!

Τριάντα πέντε χρόνια από το θάνατο του Κόλια (όπως φώναζαν τον Νίκο Καββαδία οι συνάδελφοί του) και εκατό χρόνια από τη γέννηση του συμπληρώνονται φέτος, αφού ήρθε στον κόσμο στις 11 Ιανουαρίου του 1910, στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας στην Κίνα... Ο Κόλιας, που κανείς από τους συντρόφους του στο πλοίο που δούλευε μέχρι μόλις τρεις μήνες πριν τον θάνατό του, δεν γνώριζε ότι ήταν ποιητής.. μας ταξιδεύει ακόμη στις θάλασσές του... αυτές που είναι μέσα βαθεία φυλαγμένες στις καρδιές μας, στις καρδιές όλων των ναυτικών...





...Απάνω μου σκούπισε Θεέ μου την θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στην γη σωστά...

Ένας στίχος που έχει στοιχειώσει στο μυαλό μου
Γιατί δεν περπατώ σωστά... Τελευταία είχε πολύ θάλασσα εκεί έξω.. Ο yara yara καλά κρατούσε για χρόνια... και ξέμαθα να περπατώ φυσιολογικά..

Θυμάμαι πάντα τον παππού μου να λέει κοιτώντας τον φρεσκοξέμπαρκο πατέρα μου...
"Κοίτα Ρηνιώ, κακό καιρό είχε ο μικρός στο τελευταίο ταξίδι του."
"Γιατί το λες παππού ?" τον ρώταγα
"Δεν τον βλέπεις βρε!?, μου απαντούσε χολωμένος, δεν τον βλέπεις πως περπατάει με ανοιχτά τα πόδια και δεξιά-ζερβά... τού 'μεινε να κρατάει το ίσιο!"

Έτσι κι εγώ τώρα... δεξιά -ζερβά... να πολεμάω να κρατάω το ίσιο...

...Απάνω μου σκούπισε Θεέ μου την θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στην γη σωστά...

Και κάτι για μένα προσωπικό , που με περιγράφει...

Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό
και προσκυνάω για κόνισμα έναν παλιό αστρολάβο,
πες μου, στην άγια πίστη σου, πώς να προσευχηθώ;
σε ποιον να ξομολογηθώ και πού να μεταλάβω;


Από τον "Κοσμά τον Ινδικοπλεύστη" του  Ν. Καββαδία...


έλα μου ντε? 
που να εξομολογηθώ, και που να μεταλάβω?
ποιος θα με δει στα σοβαρά και ποιος θα με πιστέψει?
κι αν πες, κάποιος τη βρει τη θέληση 
πως θες να καταλάβει 
γιατί πιστεύω σε βυθούς και θάλασσες μονάχα?
ας το να πάει λοιπόν... που να βρεθεί Ινδικοπλεύστης...

Ατιτλο

και μου ΄πες 
'Αν θες στην ρότα να βρεθείς 

στον νου σου να 'χεις πρώτα 

πως είναι η θάλασσα βαθιά 

κι εμείς καπεταναίοι 

των οριζόντων που φτιάξαμε 

για να την ταξιδεύουμε.'
..

Ομως καλέ μου,

της θάλασσας το βάθος
δεν το μετράς με μέτρο
μα με θάρρος
κι αν τους ορίζοντες εμείς τους φτιάχνουμε,
εμείς τους κυβερνάμε κι όλας
καπεταναίοι από τα γεννοφάσκια μας
με πλοίο την καρδιά μας...
κι  η ρότα που σημάδι αφήνει στο μυαλό σου,
μοναδική επιλογή μας είναι...

Σύννεφα...

photos by Ti (real photos, without corrections, taken in chronological order,  south Euvoia, August 17th 2008,  5:45- 6:00 UTC )

Μ'αρέσει να χαζεύω τα σύννεφα και να προσπαθώ να μαντέψω στα σχήματά τους τι κρύβεται...

Καμιά φορά όμως δεν χρειάζεται φαντασία... Η φύση από μόνη της δημιουργεί εικόνες που παρ όλο που διαρκούν ελάχιστα σε σε κάνουν ν' αναρωτιέσαι τι είναι αληθινό και τι αποκύημα της φαντασίας σου... 

Ο πατέρας μου έλεγε ότι η Φύση έχει τον τρόπο της να μιλάει και να σου στέλνει μηνύματα...

Μια λέξη

photo by Ti

Μια  γρατζουνιά στην καρδία σου
αυτή η λέξη,
μέρος μιας φράσης απλής,
καρφώθηκε σαν στιλέτο
και σε πονάει...
Τόσες μέρες!
Να την πεις δεν θέλεις
όσο κι αν στα χείλη σου κρέμεται,
μα να την ξεχάσεις δεν μπορείς...
Είναι εκεί μπροστά σου
να σου θυμίζει
συνεχώς
όσα δεν πρόλαβες,
κι όσα φοβήθηκες
να πεις...
Και κάθε φορά
που φτάνει στο στόμα σου
η λογική σου
την στέλνει πίσω
στην καρδιά σου
την κλειδώνει,
σαν να θέλει
να της μάθει κι άλλα
ή να την τιμωρήσει
που γεννήθηκε έτσι εύκολα...
Ένας κόμπος στο λαιμό σου
όσο να τον πολεμάς
δεν φεύγει,
αυτή η λέξη,
και διαφεντεύει το μυαλό σου
ροκανίζοντας τις σκέψεις σου...
Αμφιβολίες?
ή απλά προσπάθεια επιβίωσης?
Μα οι λέξεις είναι απλές
ούτε κακές ούτε καλές!
Η σειρά που τις βάζουμε,
 τις αλλάζει
τις στολίζει με μίσος
ή τις αρωματίζει με αγάπη...
Και οι πληγές  μας
δεν γίνονται απ' τις λέξεις
από τον φόβο μας
να τις πούμε
γίνονται...

Το σπίτι σου

photo by Ti (Aksaray, Central Anatolia, Turkey )


Πέρασα από το σπίτι σου χτες,
το παλιό, ξέρεις!
Έλεγες,
ότι εκεί ήταν το βασίλειό σου
η φωλιά σου,
εκεί που έζησες,
την πιο μεγάλη ευτυχία σου,
και τα μάτια σου έλαμπαν
αλλά η καρδιά σου
μάτωνε
απ την απόσταση
στον χρόνο...
Ερείπια πια
σαν την ζωή σου
κι αυτό...
Είπαν πάλιωσε,
σαν τα αισθήματα σας...
Οι τοίχοι του ράγισαν
σαν τον έρωτά σας...
Αύριο άλλα σπίτια
στην θέση του
άλλες ευτυχίες
θα έρθουν να στεγαστούν
στην φωλιά σας...
Εσύ και κείνος
είστε αλλού...
Ομως...
κάθε φορά που θα περνάω
από κει...
τα μάτια σου
με την εικόνα του Αλέξανδρου
στο βάθος τους
θα με κοιτάνε
απ το παράθυρο του τρίτου...


Lyrics by Titania

the power of the dreams

I saw the words

I felt their meaning

in a different level.

My thoughts jumbed

around me, 

dancing unkown rhythms

My dreams dead. 

laying down unburied,

but  their memory, alive,

ugly as a sin,

cold as a gargoyle,

pushes me to act...

I know I can not have more

than that I have had

I know that I can not dream more

than that I have dreamt, 

but my dead dreams

as ghosts

are still around,

leading my life's core

to a corridor without lights

showing their power

which I never understood...

Lyrics by Titania

Με ξέχασες

Με ξέχασες.
όμως,
δίκιο είχες...
Οι σειρήνες γύρω σου
γλυκά τραγουδάνε...
Χορεύουν λικνιστικά,
ψιθυρίζουν υποσχέσεις,
σε κανακεύουν με λόγια,
σου τάζουν ουρανούς ανέφελους...
Πως να αντισταθείς?
Και ο ορίζοντας
ανοιχτός μπροστά σου
σου δίνει μίτο να πιαστείς
που μοιάζει λύση,
ελευθερία,
μα είναι ιστός
που σε τυλίγει
και σε τραβά μακριά
και σε κρατάει δέσμιο...
Σειρήνες όλα τους
και συ
χωρίς κερί στ' αυτιά σου,
χωρίς σκοινιά,
να σε κρατούν στο άλμπουρο
του πλοίου σου,
με ξέχασες...
κι είχες δίκιο...

Lyrics by Titania

My birthday ...

Today it's my birthday...
I casted a spell... and I re-wrote a poem!









photo and lyrics by Ti


Τόσο κοντά , τόσο μακρυά,
κλειστά μάτια,
σφραγισμένα χείλια,
ένας ψίθυρος,
ένα άγγιγμα,
ένα αύριο
που λείπει...
Τόσο κοντά τόσο μακρυά
Σε βλέπω στα μάτια μου,
σε ακούω,
αίσθημα προσδοκίας,
φως
και μοναξιά,
σκοτάδι λήθης...
Τόσο μακρυά, τόσο κοντά,
σε κρατώ στα χέρια μου,
σαν την άμμο γλιστράς,
κενό μετά,
και φόβος...
Τόσο μακρυά, τόσο κοντά,
μια φωνή στο σκοτάδι,
μέσα από σύννεφα,
και θάλασσες,
υπογραμμίζει τα θέλω,
σιωπή,
ερωτηματικά...
Που ήσουν?
που είσαι?
που θα είσαι?

Σκέψεις

Βαρέθηκα
τις επιφανειακές σχέσεις
τις ανέντιμες
τις απρόσωπες
τις χωρίς βάθος...

Τ' αλλάζω όλα...
αν θέλεις ακολουθείς!




photo and Lyrics by Titania

toi et moi by Grégoire

{Refrain:}
Toi plus moi plus eux plus tous ceux qui le veulent
Plus lui plus elle et tous ceux qui sont seuls
Allez, venez et entrez dans la danse
Allez, venez et laissez faire l'insouciance

À deux, à mille, je sais qu'on est capables
Tout est possible, tout est réalisable
On peut s'enfuir bien plus haut que nos rêves
On peut partir bien plus loin que la grève

{au Refrain}

Avec l'envie, la force et le courage
Le froid, la peur ne sont que des mirages
Laissez tomber les malheurs pour une fois
Allez, venez, reprenez avec moi

{au Refrain}

Je sais, c'est vrai, ma chanson est naïve
Même un peu bête mais bien inoffensive
Et même si elle ne change pas le monde
Elle vous invite à entrer dans la ronde

{au Refrain}

L'espoir, l'ardeur sont tout ce qu'il te faut
Mes bras, mon coeur, mes épaules et mon dos
Je veux te voir des étoiles dans les yeux
Je veux nous voir sourire et heureux

Oh, toi plus moi plus tous ceux qui le veulent
Plus lui plus elle et tous ceux qui sont seuls
Allez, venez et entrez dans la danse
Allez, venez ici faire l'insouciance
Allez, venez, c'est notre jour de chance
Allez, venez et entrez dans la danse

English translation (ok ok not very formal…)

You, plus me, plus them, plus all those who want
Plus him, plus her, plus all those who are alone
Go, come and enter the dance
Go, come and live a life of riley

At one, at one thousand, I know that we are able
All is possible, all is potencial
We can run higher than our dreams
We can go farther than the shore

You, plus me, plus them, plus all those who want
Plus him, plus her, plus all those who are alone
Go, come and enter the dance
Go, come, it's our lucky day

With the desire, the strength and the courage
The cold, the fear are only illusions
Forget the misery for once
Go, come, take back with me

You, plus me, plus them, plus all those who want
Plus him, plus her, plus all those who are alone
Go, come and enter the dance
Go, come and live a life of riley

I know, it's true, my song is naive
maybe a little stupid, but quite harmless
And even if it doesn't change the world
It invites you to enter the circle

You, plus me, plus them, plus all those who want
Plus him, plus her, plus all those who are alone
Go, come and enter the dance
Go, come, it's our lucky day

The hope, the strength are all that you need
My arms, my heart, my shoulders and my back
I want you to see the stars in my eyes
I want us to see smiles and happiness

Oh, you, plus me, plus all those who want
Plus him, plus her, plus all those who are alone
Go, come and enter the dance
Go, come here to be carefree
Go, come, it's our lucky day
Go, come and enter the dance

For all my real friends and especially for one of them! Entrez dans la danse mon amis!!! 

Scusa ti chiamo amore
non so dire nulla più
scusa se ti ho dato un nome
dico solo che sei tu
ridisegni il mio destino
e colori il desiderio dentro gli occhi miei
Io non ho più freddo
adesso che ho imparato a piangere
e non ho paura quando sento di rinascere
mi rimetto in gioco adesso
lascio correre il mio cuore verso di te
Non è troppo tardi
in tasca ora ho la libertà
puoi tirarla fuori quando vuoi
Una vita da riscrivere
nel tuo cuore
che ha mille pagine
sfoglierò poesie che parlano di noi
Un amore che non ha età
Scusa ma ti chiamo amore e non posso dir di più
Scusa se non posso avere gli anni che hai ora tu
ma conservo quell'istinto per volare come un aquilone in libertà
L'amore non è convenzione
non si delimita
scorre nei nostri cuori ormai
Una vita da riscrivere
nel tuo cuore
che ha mille pagine
parlerò di un amore che
Oltrepassa le distanze non si ferma mai
Non si ferma mai
Una vita da riscrivere
nel tuo cuore
che ha mille pagine
sfoglierò poesie che parlano di noi
Un amore che non ha età
Scusa ma ti chiamo amore
non so dire nulla più
scusa se ti ho dato un nome
ora puoi chiamarmi anche tu

English translation (ok ok not very formal!)

Sorry I call you love
I can not say anything more
sorry if I gave you a name
I just say that you are
you redesign my destiny,
and paint the desire in my eyes
I m not feeling cold anymore
I've learned to cry
I'm not afraid now, I feel reborn
I throw in
I let my heart run toward you
Not too late
I have found the freedom in your pocket
you can pull me out whenever you want
One Life to rewrite
in your heart
which has a thousand pages
and will browse poems about us
A love that is ageless
Sorry but I call you love and I can not say more
Sorry if I can not have the years that you have now
but I have the instinct to fly like a kite in freedom
Love is not an agreement
neither bounds
flows in our hearts now
One Life to rewrite
in your heart
which has a thousand pages
and will speak of a love like that
Exceeds the distance, never stops
Never stops
One Life to rewrite
in your heart
which has a thousand pages
and will browse poems about us
A love that is ageless
Sorry but I call you love
I can not say anything more
sorry if I gave you a name
now you can call me too

Οι γλάροι

photo by Titania

Ήξερα

Πως οι γλάροι ακολουθούν τα πλοία,

ψαρεύοντας τροφή,

στα μακρινά ταξίδια τους,

όχι παρέα!

Τα νέα γρήγορα  μαθεύονται…

Και συ,

Μην βγαίνεις, μη!

Θα σε τσιμπήσουν!

Τουλάχιστον…

Μη βγαίνεις, μη!

Τον οδοντίατρο θα σου χρεώσουν,

μα και το κολατσιό,

εσύ θα το πληρώσεις,

και ότι άλλο έφταιξε μαζί…

Θα σε τσιμπήσουν!

Μακριά η λίστα τους,

μα και η στεριά,

που θα σε κρύψει!

Κάθε φορά που βλέπεις γλάρο,

να γελάς!

Όταν σ’ ακολουθούν,

να ξέρεις,

ζητάνε, όσα δεν τους έδωσες.

Ή θέλουν κι άλλα!

Και να γελάς,

που ξέρουν να περιμένουν,

ακόμη και χωρίς το κολατσιό τους!

Lyrics by Titania

Αν...

photo by Ti

Αν η αγάπη σε τρομάζει

Γέλασε

Τα γέλια την ξορκίζουν

Δεν την αφήνουν να δείξει το πρόσωπό της

Αν αγαπάς

σοβαρεύεσαι

χάνεις τις λέξεις

χάνεις τις σκέψεις σου.

Αν θες να μιλήσεις για όσα νοιώθεις

τρομάζεις,

γιατί βλέπεις τον εαυτό σου τρωτό

στα χέρια άλλου...

Φοβάσαι

για την δύναμη

που του άφησες να αποχτήσει πάνω σου

στην ψυχή σου.

Γέλασε τότε!

Το γέλιο ξορκίζει το φόβο.

Γλυτώνεις,

ξεγλυστράς...

Αστειέψου!

Όλα έχουν μια αστεία πλευρά,

ακόμη κι ο ερωτάς...

Κι αυτή είναι η πραγματική του...!

Lyrics by Titania

Στο είπα

photo by Dharma

Φεύγεις,

Κοιτάς την πόλη

να χάνεται στον ορίζοντα,

σαν να σε χαιρετάει,

μ’ ένα σύννεφο στα μάτια,

που σου κρύβει τον ήλιο…

Την κοιτάς,

και ψαχουλεύεις

τις τσέπες σου

αφηρημένα…

Τι πράγμα ζητάς?

Τι έχασες?

Οι τσέπες πρόφαση είναι

μέσα σου ψάχνεις,

πάλι…

Η πόλη χάνεται

Ξεφτίζει σαν

τις αναμνήσεις σου.

που τις παίρνει μαζί της,

που τις κρύβει στα σπλάχνα της,

Τούτη φορά, σου δώσε!

Δεν το περίμενες το φιλικό της πρόσωπο!

Στο είπα :

τα λιμάνια δεν είναι ποτέ ίδια,

γι αυτό κλέβουν ψυχές .

Σειρήνες είναι!

Άλλοτε σου ψιθυρίζουν

και σε ξεχνούν την άλλη μέρα,

ή τις ξεχνάς εσυ...

Άλλοτε σου τάζουν, μα δε σου δίνουν,

Κι άλλοτε απλόχερα

σε χρίζουν βασιλιά τους!

Μα πάντα σου παίρνουν

ένα κομμάτι σου…

Η πόλη χάνεται μέσα στα κύματα,

μια πινελιά γκρίζου είναι!

Θολώνει η εικόνα...

Ο καπνός είναι, που ’ρχεται ανάποδα?

Ή μήπως το δάκρυ

που ελευθέρα κυλά

στο μάγουλό σου?…

Όχι ο καπνός είναι!

Και για κείνο το δάκρυ,

πάλι ο καπνός, ο άτιμος φταίει,

που σε πειράζει…

Κοιτάς την πόλη

Τι σου έκρυψε, τι σου δώσε?

Τι σου πήρε?…

Σκέφτεσαι κι όλας την επόμενη

που για σενα στολίζει το λιμάνι της.

Κι ο καπνός εκεί

να θολώνει την όραση,

να σου θυμίζει

τη μοναξιά,

την ερωμένη σου, τη μόνιμη

που μες το γιατάκι σου

φτιασιδώνεται,

έτοιμη να χωθεί στο μυαλό σου.

Στο είπα:

Τα λιμάνια δεν είναι ποτέ ίδια…

Για μας τα πλοία

καλύτερες οι θάλασσες είναι…

Lyrics by Titania

Απόψε

Άνοιξα μια λευκή σελίδα,
για να γράψω,
όσα έμαθα για σένα …
Σχεδόν τίποτε δηλαδή…
Όσα είδα,
να, λίγο μπλε,
λίγο γαλάζιο,
λίγο μίνιο,
όχι, μπόλικο μίνιο,
και η μυρωδιά θάλασσας…
Μόνο αυτά σε περιγράφουν!

Στην Bejaia απόψε.
Μετράς τα φώτα της ένα, ένα....
Τι ονειρεύεσαι?
Τι προσδοκάς?
Τι θέλεις?

Αύριο σ’ άλλη αγκαλιά,
που σου ‘ναι άγνωστη τώρα
αλλά που θες να την ξεχάσεις,
πριν την δεις.
Οδυσσέας,
σε πληρωμένη Οδύσσεια.

Στην θάλασσα,
ονειρεύεσαι στεριές,
στην στεριά , τα χρώματά της,
δεμένος,
σε έρωτα κρυφό και φανερό μαζί της,
την αφορίζεις,
την μισείς,
μα την κλειδώνεις στην ψυχή σου,
της μοναξιάς σου τίμημα,
η μυρωδιά της,
και της καρδιά σου φυλαχτό,

οι ήχοι της…

Στην Bejaia απόψε,
στριφογυρνάς στον ύπνο σου
δεν σε χωράει ο τόπος πάλι…
Τι σου λείπει?
Τι ψάχνεις?
Τι θέλεις ν’ αλλάξεις?

Αύριο σ’ άλλη αγκαλιά…

Δεν ξέρω άλλα,
μόνο όσα διάβασα,
πίσω από λέξεις και βλέμματα δικά σου.,
προσεκτικά καλυμμένα,
να μην φανούν,
τα σημάδια τους…

Δεν ξέρω άλλα
Μόνο’ όσα άκουσα,
όταν τα ψιθύριζε,
το κτύπημα, το ρυθμικό
των πλήκτρων σου…
Εξομολογήσεις,
με γεύση αρμύρας,
καθημερινότητας άγνωστης,
κι εκείνο το δάκρυ,
(γιατί άραγε?)
που το άφησες να κυλήσει,
ελεύθερο,
σαν και σένα…

Lyrics by Titania