Photo by Titania
National road Kalamata-Gythion,
Greece
Όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε,
δεν είναι εκεί.
Το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε,
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε,
δεν είναι εκεί.
Το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε,
δεν είναι εκει….
Μου ρθε στο νου του Σεφέρη ο στίχος…
Τι κι αν δεν είσαι δω, τα λόγια σου στριφογυρνάνε φυλάγοντας τη μορφή σου που τα γέννησε… και γέρνω από το βάρος τους σαν τα πεύκα που λίγο λίγο ο αγέρας τα πλάθει μαθαίνοντάς τα να ακολουθούν το ράπισμα ή το χάδι του.
Αλήθειες που δεν πίστευα πως θ΄ ακούσω ή που φοβόμουν να συναντήσω, παίρνουν μορφή και υπόσταση κι ας μην τις περίμενα! Δεν περιμένεις θαύματα στην ηλικία μου και τα όνειρα έχουν στερέψει. Κι όμως το Σύμπαν μπορεί και όταν θέλει παίζει παιχνίδια... ή ρίχνει ζάρια! Αρκεί να αντέχεις να περιμένεις...
Κοιτάζω μια θολή φωτογραφία… από το πρόσωπο δεν διακρίνονται καλά καλά τα χαρακτηριστικά. Πως θολώνουν οι εικόνες όταν δεν είσαι ακριβής! Μερικά χιλιοστά μακρύτερα και αποστασιοποιείσαι από το θέμα σου… ή νετάρεις αλλού! Γίνεται τόσο εύκολα σημαντικότερο κάτι διαφορετικό μόνο και μόνο αν αλλάξεις λίγο την απόσταση παρατήρησης… και το σημαντικό σου χάνεται, φλουτάρει και σβήνει… δίνοντας τον θρόνο του αλλού.
Και στις σχέσεις το ίδιο γίνεται… τις φλουτάρουμε αντικαθιστώντας τα σημαντικά μας κατά βούληση… ή κατά τύχη…Κάτι απλό μπορεί ν΄ αλλάξει την εστίαση…
Οι νύχτες είναι δύσκολες όταν σκέπτεσαι και περιμένεις… Μια ζωή σκέφτομαι και περιμένω.. Πως γίνεται να υπάρχουν τόσα να σκέφτομαι , τόσα να περιμένω, ενώ κανείς δεν σκέφτεται ή δεν περιμένει εμένα!??
4.
Πάει το καλοκαίρι… δεν το πρόλαβα και φέτος, ούτε τα καρπούζια που λατρεύω… Το ίδιο παθαίνω κάθε χρονιά ! Χάνομαι στην αναμονή του και όταν είναι εδώ δίπλα μου δεν το παίρνω είδηση… σαν την ευτυχία κι αυτό…μου ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια μου και μέχρι να το καταλάβω μου έχει φύγει και το αναπολώ με ένα δάκρυ στα μάτια… Δεν θα αφήσω άλλο καλοκαίρι να πάει χαμένο… Θα το αδράξω και θα το χαρώ… Θα κάνω το ίδιο με τα Φθινόπωρα, και τους Χειμώνες και τις Άνοιξες… Είμαι μεγάλη πια για πολυτέλειες… Η ευτυχία έρχεται τρεις φορές λένε στη ζωή σου… Τις δυο τις ξόδεψα..
5.
Που να είσαι?? Έφυγες βιαστικά… τίποτε δεν σε κράταγε. Εντάξει δεν μπορώ να παραπονιέμαι όταν κλέβω το χρόνο σου, που δεν μου ανήκει!
