Saturday, December 17, 2011

Ψάχνω


Ψάχνω να δω 
γιατί δεν μπορώ να γράψω ούτε λέξη
Τα είπα όλα?
άδειασε από ιδέες το κεφάλι μου 
ή η καρδιά μου γέμισε τα κενά της 
και δεν παραπονιέται...
Ψάχνω να βρω
που κρύφτηκε η δύναμη του λόγου μου 
που έκανε τα δάκτυλά μου να πονάνε 
πάνω στα πλήκτρα
που πήγαν οι  ιδέες μου, 
που κυνηγούσαν τα γράμματα, σαν πρόβατα, 
να τα μαντρώσουν σε λέξεις...
Και πέρα εκεί να περιμένεις 
πεινασμένος
για μια λέξη τυπωμένη
και να ΄ρχονται φράσεις κοινότυπες, ανούσιες
έπεα ξεπουπουλιασμένα...
Ψάχνω να καταλάβω
ούτε γραμμή ούτε γράμμα
και το μολύβι μετέωρο 
κόβει κύκλους στον αέρα 
μετρώντας τα μουντζουρωμένα χαρτιά
ακολουθεί το βλέμμα που μετράει τα φορτηγά
μακρυά 
στο μικρό, ροζ κομμάτι του ορίζοντα
που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στα κτίρια...

Friday, December 16, 2011

Ο Δεκέμβρης μας έχεις συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε καταπληκτικές μέρες, με ηλιοφάνεια και καλές θερμοκρασίες, ιδανικές μέρες για βόλτα ή εκδρομές αν ανήκετε στους τυχερούς που μπορούν να εκδράμουν.
Κρατώ στα χέρια μου ένα όμορφο, γυαλιστερό, στρουμπουλό κάστανο, ευλογημένος καρπός, από ένα πανέμορφο δέντρο. Λατρεύω τα κάστανα και θεωρώ ότι οι καστανιές είναι από τα ωραιότερα δέντρα. Πανάρχαιο φυτό, αφού βρέθηκαν στοιχεία ότι υπάρχει στην γη από την εποχή του χαλκού! Το ότι οι καρποί του είναι βρώσιμοι και πολύ θρεπτικοί ήταν γνωστό από τότε! Αλλά το δέντρο δεν προσφέρει μόνο καρπούς αλλά την ξυλεία του, τα φύλλα του ακόμη και το χώμα που υπάρχει γύρω του που είναι το τέλειο χώμα για τα φυτά που αγαπούν όξινο περιβάλλον ανάπτυξης...
Ακόμη ονειρεύομαι τον καστανιώνα που φιλοξένησε την παρέα μου κάποιο Οκτώβρη. Στήσαμε τις σκηνές μας τυχαία εκεί χωρίς να πολυπροσέξουμε το είδος των δένδρων που τις κάλυπτε, διαλέγοντας απλώς τον χώρο για το μαλακό του χώμα. Όταν το πρωί ξυπνήσαμε το άρωμα των δένδρων ήταν έντονο και απολαυστικό και τα κλαδιά τους απλόχερα μας πρόσφεραν φρέσκα αρωματικά κάστανα που τα φάγαμε τόσο ωμά όσο και ψημένα. Λατρεύω τα κάστανα και εκείνες τις μέρες ήταν σαν να βρέθηκα στον κήπο της Εδέμ!
Φέτος δεν ήμουν τυχερή με τα κάστανα ... Όσες φορές  αγόρασα κάστανα όλες (εκτός από μια) είχαν προβλήματα... Στην αρχή θεώρησα ότι ήταν θέμα τιμής. Τα μόνα που είχα βρει υγιή κόστιζαν 6 ευρώ το κιλό που μου φάνηκαν ακριβά σε σύγκριση με τις τιμές της λαϊκής αγοράς που κυμαίνονταν από 3 έως 5,5 ευρώ ανά κιλό . Αποφάσισα λοιπόν να δοκιμάσω τι προσφερόταν εκεί. Δυστυχώς απογοητεύτηκα! Φαίνεται είναι μια δύσκολη χρονιά για τα κάστανα...

Σας περνάω το αγαπημένο μου γλυκό με κάστανα:

Mont Blanc
Το γλυκό λέγετε Mont Blanc από την ομώνυμη κορυφή των Άλπεων στα σύνορα των Haute-Savoie (Γαλλία) και Aosta Valley (Ιταλία) και είναι ένα από τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα γλυκά της Γαλλίας.


H βουνοκορυφή Mont Blanc


και το αγαπημένο γλυκό με το ίδιο όνομα


Υλικά (για 4 άτομα):

1 κιλό κάστανα
1 κουταλάκι (γλυκού) κοφτό αλάτι
½ φλυτζάνι τσαγιού γάλα ζαχαρούχο εβαπορέ
1 κουταλιά σούπας φρέσκο βούτυρο
2 βανίλιες
100 γραμμάρια κρέμα σαντιγί (ή κτυπημένη κρέμα γάλακτος)
100 γραμμάρια άχνη
Εκτέλεση:
Χαράζουμε σταυρωτά τα κάστανα και τα ρίχνουμε σε νερό που βράζει.
Τα βράζουμε επί πέντε λεπτά, τα καθαρίζουμε ένα-ένα, όσο ακόμη είναι ζεστά γιατί καθαρίζονται ευκολότερα. Αφού τα καθαρίσουμε τα σιγοβράζουμε, τα στραγγίζουμε και τα λιώνουμε στο μπλέντερ ώστε να γίνει πουρές.
Προσθέτουμε στον πουρέ το γάλα και το βούτυρο και ανακατεύουμε σε σιγανή φωτιά για 2-3 λεπτά. Κατεβάζουμε από την φωτιά, αφήνουμε να κρυώσει και προσθέτουμε την σαντιγί και τη βανίλια. Ανακατεύουμε απαλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά.
Γεμίζουμε  με τον πουρέ  ένα κορνέ ζαχαροπλαστικής και  τον «στοιβάζουμε» σε πιατέλα σε σχήμα λοφίσκου. Πρέπει να είναι αφράτο αλλά σε πολλά στρώματα... σαν το απάτητο χιόνι της κορυφής. Τέλος, πασπαλίζουμε με άχνη. 



Αντε ξανά!

Είχα να γράψω στην σελίδα μου αυτή από τον Απρίλη! Μια οι Χρυσοχέρες που μου τρώγανε όλο τον χρόνο και οι κατασκευές που δημοσίευα μια το ένα μια το άλλο και η προσωπική μου σελίδα έμενε κενή κι απότιστη!
Αλλά δεν πάει άλλο! Ξαναγύρισα λοιπόν σαν τον δολοφόνο! Μα πως να μην ξαναγυρίσω αφού εδώ είναι όλα τα κομμάτια της καρδιάς μου, οι στιγμές της ζωής μου, όσα με ταράζουν , με ευχαριστούν (αυτά είναι ελάχιστα), όσα με πονούν (αυτά είναι μυριάδες), όσα με εξιτάρουν, όλα ατάκτως ερρημένα, τακτικώς προσαρμοσμένα και αφειδώς αναλελυμένα....  
Μια ματιά θα σας πείσει! Ισως  ελπίζω να ταυτίζεστε μαζί μου κάποιες στιγμές , να σας παρασέρνω να σκεφτείτε  

Monday, April 18, 2011

Κάποιος έφυγε σήμερα

Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω "φίλο", γιατί ένας τραγουδοποιός είναι φίλος αφού εκφράζει τις σκέψεις μας με τα τραγούδια του. Παρ όλο που δεν ακούω πολλή ελληνική μουσική, ήταν από τους τραγουδοποιούς που τα τραγούδια τους άγγιζαν την ψυχή μου. Καλό ταξίδι