Κάθε φορά

Κάθε φορά που η νύχτα πέφτει,
ονειρεύομαι.
Φώτα που ανάβουν , πόρτες που κλείνουν,
ήχοι που χάνονται,
παρέες που εύχομαι νάχα.
Ονειρεύομαι,
τα μάτια τα ποθητά, που δεν θα δω
να με κοιτούν,
τα χείλη τα λατρευτά , που δεν θα φιλήσω
να μου μιλούν....

Δοκιμάζω να γράψω ελληνικά να δω αν υποστηρίζονται από το blog. Η συνέχεια του ποιήματος στο βιβλίο όταν το εκδόσω.
Είναι αφιερωμένο σε κάποιον αγαπημένο, όχι αναγκαστικά δικό μου, ίσως τον δικό σου αγαπημένο.
Γράφτηκε ένα βράδυ που ο δικός μου αγαπημένος τότε δεν ήταν κοντά μου.... πίστευα ότι δεν θα τον έβλεπα σύντομα.

Αll are lost

Well, all are lost,
all are lost and I know that
my life turns to a nightmare
follows the angels of Death
climbs in dessert mountains.
I'd left my reality behind
without you, I cannot feel
days haven't any meaning
roads lead to nothing
I'm down
in the bottom of the Hell
sad, tired, alone
with broken wings
and emty hands
dark inside my heart
no voices, no calls
deep dark
since we be apart