Στο είπα

photo by Dharma

Φεύγεις,

Κοιτάς την πόλη

να χάνεται στον ορίζοντα,

σαν να σε χαιρετάει,

μ’ ένα σύννεφο στα μάτια,

που σου κρύβει τον ήλιο…

Την κοιτάς,

και ψαχουλεύεις

τις τσέπες σου

αφηρημένα…

Τι πράγμα ζητάς?

Τι έχασες?

Οι τσέπες πρόφαση είναι

μέσα σου ψάχνεις,

πάλι…

Η πόλη χάνεται

Ξεφτίζει σαν

τις αναμνήσεις σου.

που τις παίρνει μαζί της,

που τις κρύβει στα σπλάχνα της,

Τούτη φορά, σου δώσε!

Δεν το περίμενες το φιλικό της πρόσωπο!

Στο είπα :

τα λιμάνια δεν είναι ποτέ ίδια,

γι αυτό κλέβουν ψυχές .

Σειρήνες είναι!

Άλλοτε σου ψιθυρίζουν

και σε ξεχνούν την άλλη μέρα,

ή τις ξεχνάς εσυ...

Άλλοτε σου τάζουν, μα δε σου δίνουν,

Κι άλλοτε απλόχερα

σε χρίζουν βασιλιά τους!

Μα πάντα σου παίρνουν

ένα κομμάτι σου…

Η πόλη χάνεται μέσα στα κύματα,

μια πινελιά γκρίζου είναι!

Θολώνει η εικόνα...

Ο καπνός είναι, που ’ρχεται ανάποδα?

Ή μήπως το δάκρυ

που ελευθέρα κυλά

στο μάγουλό σου?…

Όχι ο καπνός είναι!

Και για κείνο το δάκρυ,

πάλι ο καπνός, ο άτιμος φταίει,

που σε πειράζει…

Κοιτάς την πόλη

Τι σου έκρυψε, τι σου δώσε?

Τι σου πήρε?…

Σκέφτεσαι κι όλας την επόμενη

που για σενα στολίζει το λιμάνι της.

Κι ο καπνός εκεί

να θολώνει την όραση,

να σου θυμίζει

τη μοναξιά,

την ερωμένη σου, τη μόνιμη

που μες το γιατάκι σου

φτιασιδώνεται,

έτοιμη να χωθεί στο μυαλό σου.

Στο είπα:

Τα λιμάνια δεν είναι ποτέ ίδια…

Για μας τα πλοία

καλύτερες οι θάλασσες είναι…

Lyrics by Titania