Μια λέξη

photo by Titania (Piazza d' Espania,  shop's window Christmas decoration)

Κάποτε μίλησα για  μια  γρατζουνιά

Μια λέξη σαν γρατζουνια

που κόλλαγε στο μυαλό σου

Έναν κόμπο που σ έπνιγε

Μετά την είδα γραμμένη,

Από σενα…

Ριγμένη τυχαία σε άσπρο φόντο

Πέρασα τα μάτια μου πάνω της

Σαν χάδι

Μην την τρομάξω και φύγει

Ξανά και ξανά επέστρεφα τα μάτια μου

Εστιάζοντας

Στα  αλφα και τα πι της,

Ακολουθώντας τις καμπύλες των γραμμάτων της

Μίτοι συνεσταλμένοι  σε άγνωστο έδαφος…

Τυχαίο είπα

Παιχνίδι του λόγου

Παιδί  του ειρμού

Ποιητική αδεία διαλέχτηκε ..

Όμως ξανάρθε με άλλη μορφή

Σε άλλη στιγμή

Σε άλλη μέρα

Αφτιασίδωτη, απλή, αθόρυβη

Σαν ψίθυρος

Σαν φιλί ανέμου

Σαν θρόισμα

Ξανάρθε !

Κρυμμένη σκιά μέσα σε άλλες λέξεις

Ντροπαλή

Σαν να μην ήθελε να την δω

Να την ακούσω

Αλλά μόνο να την μαντέψω

Χάιδεψε  τα μάτια μου

Κι έφυγε

Για να ξανάρθει

Κι εγώ ακίνητη

Μην την τρομάξω και φύγει

Μετά δανείστηκε

Την φωνή σου

Την μάντευα περισσότερο

Παρά την άκουγα

Μου είπες

«Όταν την έγραφα την εννοούσα»…

Σ΄ άκουγα

Με τα μάτια μου κλειστά

Ονειρευόμουν?

Δεν ξέρω…

Ακόμη νύχτα ήταν

Όμως

Η λέξη πετάριζε και λαμπυρίζε

Σκορπίζοντας καλειδοσκόπιου ανταύγειες

Τριγύρω

Κι γω την κοιτούσα ακίνητη

Μην την τρομάξω και φύγει