Bang Bang

You shot me down.... χωρίς να το θέλει, χωρίς να το ξέρει  και πιθανόν χωρίς να το μάθει ποτέ...
Σκούπισα το μοναδικό μου δάκρυ και άκουγα για ώρες το τραγούδι που έχω συνδέσει με πληγές σαν και την αποψινή... μέχρι που με πήρε ο ύπνος... νωρίς το πρωί, για ακόμη μια φορά.
Ένα τραγούδι που μιλάει για την διαφορετικότητα με ένα τρυφερό τρόπο καθώς και για τον έρωτα που δεν είναι παρών και τις πληγές του που μένουν και χάσκουν μέσα μας...
Δεν ταιριάζουν τα λόγια με την περίπτωσή μου, το  ξέρω ... ταιριάζει μόνο το συναίσθημα που απορρέει από το τραγούδι... το πως ένοιωσα, όταν σταμάτησε η επικοινωνία μαζί του... 
Το ξέρω ότι θα μιλήσουμε σε λίγο ή αύριο ή μεθαύριο. 
Αλλά η έλλειψη έχει πικρή γεύση...


Απολαύστε το original τραγούδι με την  Nancy Sinatra  και μετά ακούστε την έκδοση που λατρεύω. Μια παραλλαγή που με συγκινεί για το πάθος και το ύφος που έχει, για το σαξόφωνο που υπογραμμίζει τα λόγια και τις παύσεις κλαίγοντας και για την φωνή  μιας καλλιτέχνιδας όχι και τόσο γνωστής της  Ania Dąbrowska...





Βρέχει απόψε... και σε ψάχνω για ακόμη μια φορά, παρ όλο που ξέρω πως εδώ τριγυρνάς...