Κάθε φορά που η νύχτα πέφτει,
ονειρεύομαι.
Φώτα που ανάβουν , πόρτες που κλείνουν,
ήχοι που χάνονται,
παρέες που εύχομαι νάχα.
Ονειρεύομαι,
τα μάτια τα ποθητά, που δεν θα δω
να με κοιτούν,
τα χείλη τα λατρευτά , που δεν θα φιλήσω
να μου μιλούν....
Δοκιμάζω να γράψω ελληνικά να δω αν υποστηρίζονται από το blog. Η συνέχεια του ποιήματος στο βιβλίο όταν το εκδόσω.
Είναι αφιερωμένο σε κάποιον αγαπημένο, όχι αναγκαστικά δικό μου, ίσως τον δικό σου αγαπημένο.
Γράφτηκε ένα βράδυ που ο δικός μου αγαπημένος τότε δεν ήταν κοντά μου.... πίστευα ότι δεν θα τον έβλεπα σύντομα.
No comments:
Post a Comment