Άτακτα αλλά τακτά

Πάλι σε κακή διάθεση είμαι... Πιάνω τα ματια μου δακρυσμενα. Αν τα δω ψύχραιμα τα πράγματα εν τάξει δεν είναι και του θανατά...

Σήμερα ξύπνησα με έναν κόμπο πάλι... έχω μια απέραντη θλίψη... αλλά τι να πω? Εδω άλλοι δεν έχουν να φάνε και εγώ στεναχωριέμαι με τ’ ασήμαντα? Καλά δεν λέω «τ΄ασήμαντα»  δεν είναι και τόσο ασήμαντα αλλά δεν τίθεται και άμεσο θέμα επιβίωσης. Θα μου πεις οκ αλλά τα σημαντικά διαφέρουν από  άνθρωπο σε άνθρωπο... Μα πως οριοθετείς κάτι ως γενικώς σημαντικό? Ως την παρούσα ή την μελλοντική ευτυχία? Οκ το μέλλον μου μαύρο και άραχνο είναι αλλά μήπως το μαύρο δεν είναι το αγαπημένο μου χρώμα? Τι σκάω λοιπόν?

photo by Titania

Θέλω να φύγω ταξίδι... Με το ζόρι κρατιέμαι.  Και οι προορισμοί πολλοί αλλά κανείς που να θελω πραγματικά... Προχτές  ειπα θα πάω στο αεροδρόμιο και όπου φύγει φύγει... Χωρίς προορισμό και πρόγραμμα όποιο φεύγει  πρώτο... χαχχαχαχαχα τα 8 πρώτα ήταν overbooked !

photo by Titania

Πολιτικά  υπάρχει μια απίστευτη απαξίωση...ζω σε μια χώρα που δίδαξε την δημοκρατια στον κόσμο όλο, αλλά που κράτησε για να κυβερνηθεί την κληρομομική βολεψοδημοκρατία του χειρίστου είδους Αφου που επιζητούν οι κυβερνωντες δεν ειναι το δημιουργικό μέλλον της χώρας αλλα ένα μέλλον και μια σίγουρη δουλειά πρωθυπουργού για το παιδί, εγγόνι ή ανήψι τους ... Και η Διαφθορά να χορεύει καρτσιλαμά στην πλάτη του λαου! Κιτρινισμος θα πεις όλοι το λένε ! Μέχρι και ο ίδος ο πρωθυπουργός της χώρας μιλώντας στους εταίρους και τις εταίρες είπε ότι κυβερνάει ένα κράτος διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι του... Αρα εκτός από την δημοκρατία διδαξαμε και την διαφθορά της στον κόσμο! Δίκης οφθαλμός ! χαχαχαχαχα Ειναι άραγε τυχαίο που η Δημοκρατία η Διαφθορά και η Δίκη  (αλλα και το Δάνειο) αρχίζουν από το ιδιο γράμμα? Νοιώθω πως πολιτικά ακροβατώ στην κόχγη, στην άκρη ενός τοίχου, που περιτοιχίζει την κοινωνική ζωή και το αύριο όλωςν μας...

photo by Titania

Χθες συνειδητοποίησα ότι ότι θάθελα να έχω κοντάμου είναι μακριά. Εφυγε ή το έδιωξα (μπορεί και οι συγκυρίες να ήταν οι ανάλογες), δεν ξέρω, αλλά έναν ανθρωποδιώχτη  τον έχω! Κοιτούσα τις λίστες φίλων, γνωστών και συγγενών... Τα αστέρια της ζωής μου είναι μακριά και δυο που είναι κοντά κοιτάζουν πως να την κάνουν! ...  Ο μόνος που μου απέμεινε είναι ένας ανάδρομος Ερμής στον ζωδιακό μου να τσακώνεται με Κρόνο , Πλούτωνα, Άρη, Ουράνο και εκ περιτροπής και με τον Νότιο Δεσμό !  

Το βράδυ μου επιφύλαξε εκπλήξεις... (το πάρτυ των πλατητών στον ουράνιο θόλο που λέγαμε?) 

Γιατι θα πρέπει να απολογούμαι επειδή είμαι έτσι όπως είμαι?? Γιατί θεωρούμαι μεταλλαγμένο όν ??? Ναι δεν μοιάζω με κανέναν.. Η γραφή μου είναι πλειστάκις  ειναι ακατανόητη όταν το διασκεδάζω και αστειεύομαι! Το προβλημά μου είναι ότι φρικιάρω όταν κάποιος (δικός μου που ειναι και το χειρότερο!) με αμφισβητεί . Οκ θα είμαι ειλικρινής... δεν ήταν απολύτως άδικη η κριτική δεδομένου του αμφιλεγόμενου του ύφους γραφής  αλλά ναι το παραδέχομαι :το μυαλό μου, μετά από τόσα χρόνια συνειδητής εξάσκησης  φαίνεται ακολουθεί ακουσίως ( δηλαδή άνευ της συνειδητής μου έγκρισης ) τον δικό του δρόμο και βάζει τις παγίδες που (ίσως)θα έβαζα συνειδητά, και που στην προκειμένη περίπτωση (από φόβο ή από ιδιαίτερη εύννοια ή αδυναμία με την έννοια της  προτίμησης) δεν έβαλα συνειδητά... Το θέμα είναι ότι επειδή ακριβώς η όλη ιστορία ξετυλίχτηκε ασυνειδήτως με τύλιξε σε ένα μανδύα παιχνιδιού ο οποίος μου έκρυψε τους πιθανούς κινδύνους παρεξήγησης τους οποίους πλήρωσα τοις μετρητοίς, την επομένη και οι οποίοι δυστυχώς με έβαλαν σε άλλη διαδικασία σκέψης... Ηταν λοιπόν το ακατοίκητο που μου έδειξε αυτή την φορά ότι παρ όλο που στερείται ενοίκου (ποιός έχασε μυαλό να το βρω εγώ?) συνεχίζει να με προστατεύει (?), να μου βάζει τρικλοποδιές (?) ή απλώς να μου δείχνει ότι η πραγματικότητα έχει ΠΑΝΤΑ δυο όψεις και πιθανόν η δεύτερη να είναι και η σημαντικότερη (?)